Woensdag 30-11-2011 deel 2

De operatie

Even een kleine uitleg over wat er bij de operatie gebeurt.
De nier heeft 2 bloedvaten (1 voor in die zit aan een slagader, 1 voor uit die gaat aan een dikke ader) en 1 urine leider.

De nier wordt tijdens de operatie in een kleine holte aan de rechter kant van mijn buik geplaatst ( juist aan de voorkant). De holte groot genoeg voor de nier en volgends de coördinatrice van de niertransplantatie lijkt het alsof het er voor gemaakt is. De nier word aan een beenslagader gemaakt en aan de dikke ader die terugloopt uit je been. De urine leider word aan je blaas gemaakt. Tijdens de hele procedure krijg ik 4 liter vocht toegediend plus nog de nodige medicijnen.

Ze beginnen met de terugloop ader aansluiten hier na de slagader. Zodra dan blijkt dat de nier werkt ( dus er komt urine uit de urine buis) sluiten ze de blaas aan. Bij mij begon de nier gelijk te werken toen ze de bloedvaten aangesloten. (raar idee ik heb daar plassend op de operatie tafel gelegen terwijl ik compleet open lag aan de onderkant...).

Tijdens de operatie krijg je een plakker op je voorhoofd dat je hersenactiviteit meet en hierdoor kunnen ze heel precies narcose toedienen mocht dit nodig zijn. In totaal is er ongeveer 1,5x zoveel narcose gebruikt als normaal. Ook krijg je een buis in je keel die helpt bij het ademen en ervoor zorgt dat ik genoeg zuurstof in mijn bloed heb.

Na de operatie werd ik naar de PACU gebracht dit is een speciale afdeling voor mensen die net een operatie hebben gehad en waar veel controle op moet zijn. In het begin werd elk kwartier gekeken of ik nog plaste of mijn bloeddruk nog goed was en of ik nog leefde ( erg fijn).

Verder met het verhaal

Mama met haar operatie jas

Mijn eerste gedachte uit de operatie PANIEK! Er zit iets op mijn gezicht dat moet weg ik krijg geen lucht en het is druk veel gepraat en gedoe. Ik wist niet waar ik was wat ik was hoe ik was was was. Het volgende moment wat mij helder bijstaat is dat mama en mijn Meisje binnen komen lopen in prachtig blauwe jasjes speciaal voor OK en dat een verpleegster mij 12 ml morfine geeft. Ik heb geen idee meer wat er tussendoor gebeurt, is want de keer dat ik weet dat mama en mijn Meisje binnen kwamen lopen blijkt de 2^de keer te zijn dat ze daar geweest zijn.

Net vers van de operatie kamer

Dit is wat mij verteld is over de eerste keer; Ze kwamen binnen en ik lag erbij als een verzopen kuiken. De verpleegster vertelde tegen ze dat ik wat ademhalingen problemen had bij het bijkomen uit de narcose en daarom nog geen morfine had gehad. Toen de verpleegster vroeg hoeveel pijn ik had van 1 tot 10 zei ik ook een 8 misschien zelfs 8,5. Ik antwoorde ook alles heel langzaam en was nog heel versuft en ver weg. De verpleegster vertelde wel dat alles goed was gegaan en dat ik het goed deed ( Wat deed ik goed vraag ik me nu af). Ze zijn toen snel weer weggegaan omdat ik zo een pijn had.

Een paar dagen later was ik erg benieuwd waarom ik zo paniekerig wakker was geworden en wat het inhield problemen met ademhaling. Dit is wat me toen verteld werd.
Toen de operatie klaar was, was ik nog ver onder narcose volgens de anesthesist zou ik nog een half uur tot uur moeten slapen/liggen. Toen zijn ze me gaan verplaatsen naar de PACU. Tijdens deze rit begon ik te grimassen in mijn gezicht wat erop duid dat ik uit mijn narcose begon te ontwaken. Hierdoor werd ik met grotere spoed naar de PACU gebracht. Hier aangekomen was ik al zover bij dat ik onbewust merkte dat ze bezig waren met de adembuis en afkopelen en aansluiten van het infuus. Toen ze de adembuis eruit hadden gehaald pakte ik zelf mijn ademhaling niet op. Ik ademde dus niet! Hierop kreeg ik een kapje over mijn mond met 100% zuurstof omdat het zuurstofgehalte in mijn bloed erg laag was rond de 70% en kwamen er 8 verplegers rond mijn bed staan mocht het echt fout gaan. Nou dit verklaard de paniek wel een beetje waarin in wakker werd.

De machines die me in de gaten houden

De 2^de keer werkte de morfine wat een mooi spul ook had ik een pijn pomp gekregen waar ik in kon drukken als ik pijn had. Dan kreeg ik weer een nieuwe scheut morfine toegediend. Dat spul werkt dan echt binnen 4 seconden. De pijn was nu nog maar een 3 en ik voelde me goed bijna normaal. Ik was heel erg spraakzaam en was volgens mij heel erg bij. Het voelde allemaal nog wel erg raar en onwerkelijk. Narcose is gewoon een teletijd machine die alleen vooruit werkt. Je bent zo een dag kwijt! Ik vertelde dat de Pacu eigenlijk hetzelfde is als de IC van Haarlem ze zijn er ook niet gewend dat iemand zoveel (terug)praat. De verpleegster moest lachen en vond het eigenlijk wel gezellig. Tijdens dat ze er waren werden er bij mijn buurman 2 röntgen foto’s gemaakt en moesten ze dus weer even weg. 

Zakje NaCL

De nier deed zijn werk meer dan uitstekend ik plaste voldoende ( 675ml per uur) wat betekent dat hij echt hard aan het werk was om mijn lichaam te zuiveren. Ik hoefde gelukkig niet steeds op te staan en naar het toilet te gaan want ik had een plas katheter ( een buis naar je blaas die ervoor zorgde dat je blaas leeg bleef ( dit vanwege de wond van de nieuwe urine leider)) Dit was alleen meer dan normaal en ze moesten dan ook meer compensatie vocht toedienen ( ze dienen evenveel vocht per uur toe als ik in het laatste uur uitgeplast had). Waardoor er een probleem ontstond. Normaal krijg je NaCL (Natrium water) maar omdat ik zoveel kreeg en zoveel uitplatste was er kans dat ik te zout bloed zou krijgen. Hierom gingen ze over op KaCL ( Kalium water). Ik had ook een zuurstof slangetje in op mijn neus dat erg irritant zit dat en verschuift ook steeds.

Ondanks dat ik me heel wakker en goed voelde mis ik ook hier hele delen.

Nadat ze weer weg waren nog heel veel gepraat over van alles en nog wat zoals: eten, sport en vakantie. Ik kon niet slapen voelde me klaar wakker. Als ik mijn ogen dicht deed leek dat voor 10 seconden te zijn. Op de klok verstreken dan wel 10 minuten. Ik voelde me werkelijk van de wereld. 


//Omdat ik grotendeels van de dag niet bij ben geweest of helemaal vergeten ben zal Mijn Meisje mogelijk nog wat toevoegen of aanpassen