Maandag 5-12-2011

Wat een goede morgen was dit. Weer goed geslapen. Het eerste goede nieuws van vandaag De katheter mag eruit en het laatste infuus mag eruit na het laatste zakje! Dus na het ontbijt en het infuus helemaal vrij van alle slangen! Heerlijk heerlijk lekker STAAND gedoucht! Over mijn hele lichaam water tegelijk hemels! Dat is echt lang geleden! J

Rond een uur of 11:00 werd ik opgehaald voor het verwijderen van de perma katheter (Tessio katheter). Dit was het laatste waar ik echt tegenop zag. Weer plaatselijk verdooft en toch wel eng want ze halen een slangetje uit een belangrijke ader. Ik moest gaan liggen op een bed ontbloot bovenlijf onder een blazende airco ... brrrrr! Ik kreeg dus al snel een deken. Toen de arts binnen kwam was het tot mijn schrik iemand die ik even oud als mezelf schatte… Die kan dit nooit lang doen! Die die die … Dus rustig met hem gepraat verteld over m'n vorige verdovingen. Maar ook gevraagd hoe vaak hij dit doet per week en hoelang hij dit al doet. Het blijkt dat hij dit al een aantal jaar doet en gemiddeld 1x per dag. (Jeetje wat veel! ) Maar hij is nog wel in opleiding en is inderdaad een jaar jonger dan ik.

De procedure is simpel snij de cufjes los en trek hem eruit... nou goed daar gaan we! Eerste de verdoving … aargh wat een idioot! Nouja het schijnt zo te horen. Ze prikken een kromme naald in je beginnen de verdoving erin te spuiten. Wat doen ze daarna? Vraag je … ze draaien hem rond onder je vel! Om overal te komen dat schijnt minder pijn te doen dan steeds opnieuw te prikken … maar damn wat een naar gevoel! Hierna begon hij met voelen en proberen te draaien van de katheter even kijken hoe hij erin zit en hoe hij er het beste uit kan komen. Toen hij dat wist begon hij met snijd…. Au! Daar gaan we met nog meer verdoving en nogmaals het ronddraaien van de naald… het is voor het beste het is voor het beste … Hierna nogmaals beginnen met snijden het ging nu goed. Beetje drukkende pijn maar geen snijdende pijn. Gaan met die banaan totdat de verdoving weer weg is! Na een 10 minuten praten snijden voelen vraagt hij aan me hoelang heb je de katheter al? Nou al 3 maanden. Ow zegt hij ik zou zeggen een jaar hij zit erg vast en ziet er erg goed uit. Erg goed nieuws voor de afgelopen 3 maanden. maar nu was het niet zo handig. Want hierdoor meer snijden meer draaien meer trekken. Maar eerst nog maar een verdoving want ik heb nog steeds pijn.

Tadaaa dit zat er dus in!

Het cufje wou er niet uit! Hij bleef maar snijden en steeds dieper... waarom vroeg ik hem. Nou de katheter zit dieper dan normaal hij zit vaster dan normaal na 3 maanden. Na een half uur en 4x verdovingen (i.p.v. 2) zit hij los... Nu draaien en trekken… draaien?! Draaien?! Gatver wat een naar gehoor! Maar na 2 minuutjes draaien en trekken was hij eruit hield hij zijn vingers hard duwend in mijn nek en met de andere laat hij de nog bloedende katheter triomfantelijk voor mijn neus zien… jeetje wat een slangetje die is langer dan ik had verwacht.

Na 10 minuten afdrukken verband erop mocht ik wachten op m'n terug vervoer… ik mocht niet alleen vanwege mogelijke problemen… lekker gevoel zit je daar dan in je uppie te wachten. Na een kleine 5 minuten kon ik weg met een mannetje om mee te lopen. Op de afdeling aangekomen gelijk bloeddruk en temperatuur controles.

Hierna mocht ik m'n medicijnen voor thuis ophalen bij de apotheek. Hierna mag ik naar huis!!! Geweldig! Dus de medicijnen gehaald en gesmst dat ik weg mag. Ze komen me halen lekker naar huis.
Tijdens het wachten komt de diëtiste nog langs om te vertellen dat ik bijna alles weer mag eten maar nog wel erg op m'n zout moet letten en geen rauwe spullen meer mag ( vlees, vis, melk) dus ik mag gewoon weer snoepen en heerlijk genieten van heerlijk eten!

De ophaal squad komt eraan! Mijn zusje en mijn meisje ondertussen had ik in de onrust van mezelf alles al half ingepakt maar dat was nog wat te veel van het goede om alles te doen.  Dus ze ruimen de laatste beetjes op en ik loop naar de verpleging om ze te bedanken en een doos celebrations te geven tja er is iets te vieren! Tot hopelijk heel lang of zelfs nooit meer! J

Na een toch wel vreemde terugreis zonder al teveel last van de wond te hebben met het gehobbel, optrekken en afremmen thuis aangekomen.  Vreemd het lijkt wel maanden geleden sinds ik hier voor het laatst was. Ook al is het maar een week. Er zitten wel een maand aan ervaringen tussen. Ik kon me heerlijk op de bank naast mijn vader installeren terwijl mijn vriendin m'n tas opruimde en mijn moeder het eten afmaakte. Mijn vader was nog wel erg moe en moest ook echt nog wel rusten. Maar het ging wel steeds beter! Hij had wel meer last van de wond als ik had maar bij hem zat hij echt recht over zijn buik heen. Bij mij aan de onderkant van mijn buik.

Thuis heerlijk om weer thuis te zijn.