Vrijdag 2-12-2011

De verpleging wekte mij om 7:00 voor de eerste controles en aan het prednison infuus. Pff gebroken en helemaal zuur van het steeds maar op mijn rug liggen. Hierna kwamen ze mijn bed verschonen. Draai even op je zij... au au ik lig op me zij en nu weer rustig terug .. au au en op je andere zij .. Ergens was het erg prettig weer een nieuw bed en lekker even bewogen te hebben maar die plas katheter hangt me...neus uit ( niet letterlijk gelukkig) daarnaast wil ik graag mijn bed af! Dus ik vraag aan de verpleging wanneer die plas katheter eruit kan. Hun antwoord waarschijnlijk vanmiddag maar mocht je het willen kan het ook nu. Dan graag nuuuuu! Pfff dat ding eruit en dan kan ik uit bed bewegen. Misschien zelfs even naar papa!

Ze moest even wat spullen pakken en dan zou ze hem eruit halen. Een kleine 5 minuten later komt ze terug met en trok ze handschoenen aan... pfff werd wel wat benauwd hoe zou dit voelen. Ik vraag aan haar hoe gaat dit in zijn werk. Ze legt uit heel simpel er zit een ballonnetje in je blaas die laat ik leeglopen en dan trek ik de slang eruit. Doet het zeer? Nee, het doet geen zeer het is een beetje irritant gevoel. Nou vooruit met die geit haal dat ding er maar uit! Ze trekt met een spuit het vloeistof uit het ballonnetje en zegt tegen mij adem maar lang in. Dus ik doe dat op dat moment trekt ze hem eruit. Het deed geen pijn maar wat een irritant gevoel!!!! Heel erg irriterend. Maar niet meer als 5 seconden werk. Ik moet nu elk uur plassen om m'n blaas goed te legen en de hele dag zal het plassen wat irriterend zijn en wat vervelend. Lekker dan moet je elk uur plassen maar het is wel irriterend. Nouja ik ben ieder geval van dat ding verlost.

Ook de slangen van het infuus mochten los! Oftewel ik was slangen vrij en nog maar 1 infuus ingang in m'n linker hand! Hierna mocht ik douchen!!! Maar eerst uit bed... dat bleek pijnlijker en zwaarder dan gedacht. Maar gewoon rustig aan met wat ondersteuning ging het goed. Gelukkig hadden ze een douchestoel waar ik gewoon kon zitten douchen. Onder de douche trok ik helemaal wit weg en kreeg ik het koude zweet en klamme handjes. Pfff spanning pijn en na 3 dagen gelegen te hebben leek dit me wel normaal. Ik mocht geen direct water op de wond laten gaan maar wel erlangs laten lopen. Verder niet te heet douchen. Wat was dat heerlijk zeg! Douchen gewoon het water laten lopen en over je heen laten lopen. Alles voelde stijf, beurs en gekneusd.

Na de lunch ging het al stukken beter ik voelde me elke minuut wat meer levendig en heb veel op de stoel naast het bed gezeten. Dit omdat ik dan niet lag op mijn rug deze was nog aardig ruw van het vele liggen. In de loop van de middag naar mijn pa gelopen! Wat een overwinning zeg. Daar aangekomen was ik moe en moest ik even zitten maar ontdekte door dit stukje dat hoe meer ik beweeg hoe soepeler alles gaat. De wond was wel nog erg aan het trekken en aan het zeuren maar ook dit ging de langer ik bewoog de beter.

Wat een dag van opnieuw gaan leven. Ook de resultaten waar de dokter mee kwam waren erg goed. De nier deed het uitzonderlijk goed! Het creatinine gehalte daalde flink maar ook mijn HB ging erg goed omhoog. Heerlijk om te horen. Ik kreeg ook het nieuws dat ik misschien woensdag naar huis mocht! Mogelijk zelfs dinsdag einde van de dag! Jeetje, dat is snel! Bij ons eerste gesprek zeiden ze 2 weken lig je in het ziekenhuis mogelijk 1 als alles goed gaat!

Goed nieuws heerlijk ik voel me alleen nog niet beter als voordat ik ziek werd. Maar dat is niet zo vreemd ik was niet heel ziek toen ik getransplanteerd werd.