Het Hardloop seizoen is weer begonnen!

Hallo, na een (weer sorry L ) een lange tijd van stilte weer een update van mijn blog!

Allereerst bedankt voor alle bemoedigende, ondersteunende, hulp toezeggende en je staat niet alleen hoor mailtjes. Dat heeft me veel goed gedaan ook al zeg ik zelf dat ik geen hulp wil of mijd ik het het liefst!

Na een aardig zwaar moedige blog de vorige keer hier toch weer wat betere omstandigheden

Ik ben 30 juni ( een half jaar na transplantatie ) naar leiden geweest voor controle hieruit bleek dat alles weer goed was! Dat ik qua hoeveelheid en intensiteit van sporten aardig uniek ben voor de nefrologen van LUMC. Maar dat ze het wel heel erg goed vinden voor mezelf maar ook voor me gezondheid.

Daarom beginnen we dit keer ook gelijk over het hardlopen. Sommige van jullie hebben het misschien al opgemerkt maar in de zoekbalk van mijn blog staat een pagina Wedstrijden! Want het hardloop seizoen is weer begonnen en ik wil er zo min mogelijk van missen! :D De eerste staat gepland voor 15 juni 2012! De grachtenloop in Haarlem! 5 km rustig aan! Gewoon genieten!

Voor deze loop word ik zelfs geïnterviewd door het Haarlems dagblad samen met mijn vader! Over nierziekte, transplantatie, sporten met een ziekte en natuurlijk ons goede doel! De Nierstichting.

Ik zal tijdens de loop een link op me blog plaatsen! Dan kan iedereen volgen hoe het gaat. Snelheid, afstand, waar ik me bevind. Geen idee of het wat toevoegt. Maar bij de langere wedstrijden wil ik het zeker gebruiken. EN helemaal bij ons doel! De marathon.

Nu dan mijn weg naar mijn eerste wedstrijd toe! De trainingen, de pijn, de frustraties en uiteindelijk toch het besef en daarin zelfs de cijfers! J

Op 10 april 2012 ben ik begonnen met de start to run. Dit is een programma voor beginnende hardlopen georganiseerd vanuit mijn sportschool ( waar ik zelf hardloop training heb gegeven, andere vestiging alleen). Je gaat hier onder begeleiding vanaf het 0 punt beginnen met hardlopen. Natuurlijk hadden ik en mijn vader een voordeel dat we beide al wat getraind hadden.

De eerste keer training 1 minuut rennen 1 minuut wandelen. Geen probleem doen we! Nou dit was ook werkelijk goed te doen. Echter de volgende 3 dagen liep ik rond met te hoge hartslag en had ik er echt last van me. Zoals het voelde kon mijn lichaam nog niet aan waar ik in me hoofd en spieren wel klaar voor was. Gefrustreerd als ik was ben ik naar een sportfysio gegaan.

Deze gaf aan dat met een hartslag van 155 ik al goed me conditie aan het opbouwen was. Ging ik erboven zitten dan was het enige wat ik ging doen roofbouw plegen op me eigen lichaam. Ik zou dan niets opbouwen en alleen maar meer en meer mezelf in de vernieling lopen.

De daarop volgende trainingen waren erg frustrerend. Want met een hartslag van 155 liep ik ongeveer 5,6 km/u gemiddeld en dan had ik de stukken lopen ook echt nodig! Dat meen je toch niet ik had het gevoel dat ik 20x op hetzelfde stukje asfalt liep. In mijn hoofd zag ik de slakken voorbij racen. De schildpadden vrolijk kijken me inhalen. Verdikkeme, dit kan toch niet waar zijn! Zo kom ik nooit ergens. Ik heb meerdere keren gedacht hier stop ik mee. Ik kan beter de luiaard uithangen en een beetje ondersteboven aan een boom gaan slapen.

De trainingen die volgde bleven erg vervelend. Vooral omdat de loopgroep veel sneller op schoot dan dat ik deed! Ze gingen sneller, hun conditie bouwde sneller op het waren beginnelingen. Ze hadden geen ervaring. Ik zou dat toch moeten bijhouden!

Maar toen ik merkte dat hoe meer ik me hield aan me limiet hoe beter het ging met mezelf, ik had geen last meer de dagen ernaar en ook ik voelde me steeds sterker!

De grote 3km finale!  Ik 3km achter elkaar heb kunnen lopen op een snelheid van 6 of 7 km/u! Ook al was mijn hartslag gemiddeld 10slagen te hoog. De enige angst was dat ik hierdoor weer dagen last had! Dit was niet het geval! J Heerlijk gewoon goed kunnen lopen!

Na die 3km heb ik besloten dat ik de grachtenloop ging lopen 5km rustig aan. Ook al doe ik 45 minuten erover. Ik doe het!

De daarop volgende trainingen met me vader waren heerlijk. Lekker praten rustig aan lopen en tijdens het hardlopen door krijgen dat je geen 5,5km/u maar 6km/u loopt met een hartslag van 150! Het gaat vooruit! Niet meer het gevoel 20x op hetzelfde stukje asfalt te stappen! Dag slak, Dag schildpad! Toedeloe!

Hier alle start to run(StR) links naar het hardlopen bij elkaar

·         Start to Run Les 1

o   Huiswerk StR

o   Huiswerk StR

·         StR les 2

·         StR les 3

o   Huiswerk StR

·         StR les 4

o   Huiswerk StR

·         StR Les 5

·         StR Les 6 (inlopen)

·         StR Finale

Op dit moment loop ik 4 km met een gemiddelde snelheid van 7,4 km per uur en een gemiddelde hartslag van 151. Oftewel fantastisch!

De testen van de fysio wijzen hetzelfde uit.

Waar ik de eerste test een 50jarige was met geen sport verleden. Ben ik nu een 50 Jarige regelmatige sporter! Van ver onvoldoende naar matig volgens het apparaat.

·         Rondje lopen met me Pa; Dit was een heerlijk rondje waar ik echt me dag had. Tijdens de training kwam ik er echt achter dat ik een diesel ben. Het duurde anderhalf kilometer voordat ik een beetje warm en stabiel kon lopen. Qua tempo en qua hartslag. Maar heerlijk in de zon.

·         Zelfde rondje me pap; Hetzelfde rondje maar veel kouder. Hierdoor kwam ik nog later op gang. Maar ook was het niet echt een lekkere dag voor mij. Ik moest me veel meer inhouden maar heb het toch gedaan en uiteindelijk me hartslag en me tempo onder controle.

Zoals je wel ziet valt het gelukkig allemaal wel mee met de trainingen. Geen pijn of verdriet, alleen mega veel frustraties maar ondertussen zijn deze grotendeels weg vanwege het lekkere gevoel van kilometers weer kunnen slijten. En werkelijk te zien dat ik sneller word en het langer kan volhouden!

Met mijn buien en sombere overdenkingen gaat het overigens wat beter. Ze zijn wat meer onder controle maar nog steeds merk ik dat ik teveel van me emoties soms binnenhoud. Ook de dag na controle ( de bel dag) ben ik gespannen wat ook gelijk te zien is aan mijn bloeddruk!

 Ik merk wel steeds meer de gevolgen van/door de transplantatie. Ik heb soms me angsten minder onder controle. Zo zat ik laatst in de trein en ging hij redelijk hard naar mijn gevoel. Ik moest gelijk denken aan de crash etc.

Ik heb een gesprek met mijn huisarts gehad en ik ga naar een coördinator van zorg. Ze werkt met veel verschillende psychologen, psychiaters, hapto therapeuten etc. samen gaan we kijken naar een voor mij geschikte manier van verwerken, coaching en ondersteuning.

Binnenkort weer naar de fysio en zien wat deze gaat zeggen. Hopelijk mag ik de intensiteit wat omhoog gooien. In plaats van 2 keer in de week 3 keer trainen. We gaan het zien maar rustig aan doen heeft echt zo zijn voordelen!

De weken slijt ik tegenwoordig in een aardig vast ritme. Maandag, woensdag, vrijdag werk ik van ongeveer 10:00 tot 15:00 a 15:30. Rustig aan uitbreidend qua tijd en ook weer meer werkzaamheden vervullen. Ik ben echt super blij met hoe mijn werk omgaat met de hele situatie! De andere dagen ben ik vooral aan het relaxen, dingen regelen of een baaldag hebben.  

In de weekenden ben ik vooral in me huis te vinden, die overigens bijna af is! De vloer is af de plinten bijna! Dan nog meubelen kopen en erin gooien! J Het internet is al geregeld belangrijk voor een IT ’er of een jongere van deze tijd ;).

Zo dit was het wel weer even en ik zal me beter aan de tijden houden die ik mezelf heb gegeven qua schrijven van me blog! J Ook zal ik me vader weer even een por geven voor een donor verslag van hem!