Weekend met een ander loopje

Zaterdag was het eindelijk weer een beetje normaal in me gevoel. Ik heb echt een langere periode met een beetje onderbuik gevoel gelopen. Van gaat het goed ik drink veel is dat goed. Maar nu lijkt alles wat beter. Het kwam dus echt door de warmte.

Vandaag werd het een latertje met eerst een verjaardag en daarna naar een vriendin toe. Uiteindelijk was het half 2 voordat ik in bed lag. Pfff morgen lopen wordt zwaar zeker als de nacht dan ook nog niet heel erg lekker liep.

Het loopje zou vandaag wat anders zijn dan normaal. We zouden starten bij penningsveer voor stuk 1 daar wat drinken bij de ouders van Jorden die meeliep en dan hetzelfde stuk terug. Met gezonde tegenzin na zo een nacht begonnen we met zijn allen te lopen. Hieruit was al snel duidelijk dat iedereen zware benen had. Daarnaast was het nog redelijk warm ook en om dan zonder schaduw tussen de weilanden te lopen is wel wat… Wat we normaal doen is ongeveer een kilometer inlopen. Hierna rekken en strekken en dan weer starten met lopen totdat de eerste zegt even lopen. Vanaf die tijd starten we met 2 minuten rennen en 1 minuut lopen, meestal is dit na een kilometer. 

Voor mijzelf ging het redelijk zwaar. Na ongeveer 2,5 kilometer besloot ik dat ik niet nog verder wou pushen en verzuren. Toen bleek dat niemand wou opgeven maar iedereen redelijk aan zijn max zat.

 

Na een minuut gingen we weer verder de dijk op! Haha, dat was een slecht stuk om te beginnen maar goed. Het laatste stukje hebben we naar Jordens ouders gerend. Daar aangekomen kreeg iedereen een glas water en een stoel om uit te puffen.

Het was erg vreemd om daar te zijn. Ik ben daar denk ik in 3 jaar niet geweest. Daarnaast was het ook vreemd om zijn stiefvader weer te zien.  Hij is rond dezelfde tijd als mij ziek geworden en waar het bij mij heel erg leek was het bij hem eerst niet bekend wat hij had. Na vele onderzoeken en wachten bleek hij een ernstige chronische zenuw ziekte te hebben, ook een auto-immuunziekte ziekte. Hiervoor kreeg hij in het begin gigantische shot kuren van een soort Prednison ( het grote grote grote broertje van wat ik slik). Wat de ziekte eigenlijk doet ( zover ik het begrijp) is dat hij zijn zenuwen afbreekt,  Zo is er bij hem 1 been bijna compleet uitgevallen en zijn van zijn rechterhand alleen zijn duim en wijsvinger te gebruiken en is zijn linkerhand eigenlijk niet bruikbaar meer. Zijn ziekte is volgens mij redelijk dezelfde als degene die Stephan Hawkings heeft. Hij heeft door dit alles ook veel pijn en last bij dagelijkse dingen. Normaal typen op een toetsenbord kan hij niet zonder pijn. Vandaar dat hij nu een IPad gebruikt.

Tegenwoordig is de ziekte redelijk gestabiliseerd. Het word niet erger maar het zal ook niet echt beter worden. Dit komt omdat hij nu is overgestapt op een ander soort medicijn. Hierdoor is het veel gedoseerde dus gelijkmatiger.

Eigenlijk wist ik niet wat ik moest zeggen of doen, voor mijn gevoel ben ik er zo goed uitgekomen, zijn situatie is nog veel beperkender. Maar ondanks dat het zo is blijft hij vechten voor wat hij heeft! Dat maakt hem voor mij een groot voorbeeld zelfs een held! Tijdens mijn periode in het LUMC en de periode daarna heb ik veel gelezen over hoe hij moest vechten voor behoud van zijn lichamelijke vermogens. Dit hielp mij te overzien wat er bij mij gebeurde en dat ik niet alleen was met het gevoel van wat gebeurt er met mijn lichaam.

Willem Bedankt, Ik wou dat ik dit gewoon tegen je had durven zeggen!

Na een half uur gezeten te hebben zijn we vertrokken richting de auto richting de brunch/lunch/ontbijt. We zijn toen rustig lopend begonnen en bovenop de dijk pas weer zijn gaan lopen. Hierbij redelijk snel overgegaan op 2 minuten hardlopen 1 minuut lopen. Dit omdat de benen na de stop helemaal zwaar waren geworden. Dit bleek uiteindelijk een hele goede manier om ze een beetje los te lopen. Ik kwam steeds beter in me ritme en steeds beter opgang. M’n hoofd en ogen voelden niet meer als blokken beton. Dat ging lekker.

Maar schijn bedriegt toen we het tempo wat oppakten voelde mijn benen weer als beton en moest ik puur op kracht gaan lopen om het vol te houden, maar we hebben het toch maar weer gedaan!

Tijdens het eten ontstond het plan voor een vroege film.

Nadien ben naar huis gegaan met m’n meisje en hebben we gegeten. De laatste dingen gedaan voor de vakantie en op weg haar naar huis brengen! Alweer een weekend voorbij!