Week 17: Voluit sporten!
dinsdag 3 april 2012
Zo de dagen van de afgelopen week waren weer snel
voorbij! Ik vind dat het eigenlijk allemaal snel gaat.
Veel dingen gedaan ook deze week. Een bank besteld voor
m'n nieuwe huis daarna een andere hele leuke bank gezien. Geloof dat het altijd
zo gaat. Beslis je dat je die wil na een aantal dagen kijken en nadenken zie je
later een betere/mooiere andere die je ook leuk vind. Maar met deze word ik ook
zeker blij! J
Ook weer gewerkt deze week donderdag zelf 45 minuten
langer als de laatste tijd maar dat eindigde toch wel in een klein dipje van
moeheid en pfff dit red ik nog net niet. Het lijntje tussen goed voelen en het
gevoel te hebben veel aan te kunnen en je kapot voelen en moe op is erg dun en niet
aan te voelen. Elke dag lijkt het toch weer anders. Verder weg of juist
dichterbij te liggen of gewoon niet meer te bestaan. Sommige dagen voel ik mij zoals ik me voelde voor de afgelopen 7 maanden en dan baf daar is de muur.
Ook merk ik dat de emmer met gevoelens en druppels nog
erg vol zit. Laatst sprak iemand mij aan of ik iets sneller kon doen of dat het
niet beter was gewoon normaal te doen. Ik had 3 reacties in gedachten waarvan
de grootste was ik timmer hem op zijn bek. De andere 2 waren met tranen in m'n ogen weglopen. Of dat allemaal voor zijn en nu alvast weglopen. Ik denk dat ik
hiervoor echt hulp moet gaan zoeken en heb nu dan ook een afspraak staan met
maatschappelijk werk… ben benieuwd.
Deze week was het weer leiden week. Het nieuws was erg goed alles zag er stabiel
en rustig uit. De nier werkt de afgelopen anderhalve maand heel stabiel ( creatinine
en zout waren erg mooi). De enige vraag die ik voor de arts had was waarom na
een stevige training heb ik er 3 dagen last van (hoge hartslag de hele dag, en
een duf gevoel). Hij kon zo 1,2,3 niet iets bedenken behalve dan het herstellen
van de operatie maar ook zeker de medicijnen. Zou ik hier 6 maanden na de
transplantatie nog steeds last van hebben dan wil hij gaan overleggen met een
sportarts zien wat ze kunnen veranderen met de medicatie. Want zegt hij
hardlopen en sporten is jouw manier van leven het hoort bij je en dat moet je
ook weer goed kunnen doen. Heerlijk om te merken dat hij zo lekker wil
meedenken!
Dezelfde dag ook een vriend opgehaald van schiphol die 7
en een halve maand in Amerika heeft gestudeerd. Ik wou er echt naartoe want de
laatste keer dat ik hem zag lag ik in het ziekenhuis met nog geen idee wat er
aan de hand was. De dag van zijn vertrek of de dag ervoor werd bekend dat ik
nog maar 5% nierfunctie had. S ’avonds nog even naar zijn feestje geweest
waarbij ik gewoon lekker hard heb gefietst! Gewoon oud vertrouwd stevig
doortrappen en niet kapot zijn! Een drukke goede dag!
Het werk in me kamer schiet heel erg op. Vrijdag verf
gehaald en zaterdag de hele dag druk geverfd en aan het einde van de middag
kwam mijn wasmachine en droger. Dus de hele zaterdag druk bezig met dingen
doen.
Zondag na het ontbijt/brunch hardgelopen met mijn vader
en vriendin! Buiten:1,3
km! Bij de laatste 300 meter begon mijn horloge te piepen Hartslag te hoog.
M'n vader zei gelijk we moeten rustiger maaaar! Ik mag van de dokter weer voluit
sporten! Wat doet m’n pa dan dik versnellen en nog een keer en nog een keer bij
de laatste 50 meter versnelde ik er nog overheen! 20km/u! Heerlijk ik was aan
het einde kapot maar met tranen in me ogen van het genieten wat een
overwinning! Zo moet een topsporter zich voelen na het behalen van een Olympische
plak, wereld titel, Europese titel of een wereld record!
De rest van de dag gerust ik merkte het klussen van
gister, het hardlopen van vanochtend en de 3 slechte nachten die ik had
gemaakt.
Slechte nachten kwamen doordat mijn vriendin vrijdag ziek
was geworden. Ik had niet gelijk zoiets van uit me huis/kamer maar wel dat ik
heel veel me handen waste en niet op hetzelfde toilet ging. Ik wou niet ziek
worden! Gelukkig ook niet gebeurd en zei was 2 dagen later weer helemaal goed
en kon meelopen. Maar toch loop je ermee in je kop rond. Nadat ik haar thuis
had gebracht kwamen we erachter dat haar hele familie ziek was geweest. En ik
niet! Ha weer een overwinning!
Oftewel een heerlijke week!
3 reacties:
Hee Tim, wat goed om te lezen dat het goed gaat! Veel plezier ook in je nieuwe huis, heel leuk hoorde ik van Mir! Groetjes Jessica
Fijn om te lezen hoe jij en je vader goed bezig zijn, top hoor, al zoveel kunnen in toch een hele korte tijd na de transplantatie!!!! Wat je schrijft is ook zo herkenbaar, de muur waar je af en toe tegen aanloopt, nou laat je er niet door weerhouden, zelf kom ik die muur na 3 jaar transplantatie, nog tegen, grenzen die je graag wilt hebben zijn vaak elke dag anders, maar daar leer je mee om gaan. Ook wat je schrijft om reactie's van anderen, hoe dat je raakt, vergeet vooral je medicatie niet, wat dat met je doet, dit zijn hormonen waardoor je heftiger reageert, ondanks transplantatie blijf je een patient alleen een veel betere dan de dialyse. Wat anderen denken of verwachten, lekker naast je neerleggen, ga gewoon voor jezelf en de mensen die je dierbaar zijn!!! De wilskracht en positifiteit zijn er, en dat zijn de belangrijkste ingredienten, succes, groeten Alie
Hey Alie,
Tja ik schrijf eigenlijk op wat er gebeurd is en hoe ik me voel Ik merk dat sinds ik weer mag sporten ik meer de drempel probeer over te stappen maar dat er gelijk een muur achterstaat. Het is jammer maar de waarheid. De ene keer sporten gaat het goed en geniet ik ook al ga ik langzaam of kan ik maar kort. De andere keer baal ik als een stekker dat ik niet meer kan wat ik kon.
Ik vind de verhalen heerlijk om te horen. Me te kunnen herkennen in anderen die met hetzelfde lopen. Of juist mensen te helpen met dingen te verwerken of voor te bereiden op hun transplantatie.
Het is geweldig om te horen als iemand getransplanteerd gaat worden want het verschil is groot ook al ben je nog een patient.
Elke dag een stap vooruit is een marathon na verloop van tijd! :)
Een reactie posten