Woensdag 21-3

Even een berichtje tussendoor.
Ik lees namelijk altijd mijn blogs een dag later om te kijken of ik het er nog steeds mee eens ben.

Wat ik gister en eigenlijk de afgelopen dagen al merkte tijdens het schrijven van mijn blog is dat ik de laatste tijd veel op de automatische piloot doe. Gewoon niet nadenken over mijn gevoel of waarom ik mij zo voel maar gewoon gaan. Zoals een nuchtere Nederlander betaamd toch? (leuk stukje over nuchtere nederlanders). Nu heb ik hierover een gesprek gehad met mijn vriendin en ouders waaruit eigenlijk kwam dat ik teveel mijn gevoel wegdruk en dat het niet erg is om je af en toe gewoon te laten gaan ( huilen/boos zijn/kwaad of wat dan ook).
Nu is dit een ding waar ik al langer mee zit. Ik vlucht het liefst weg voor dit soort dingen verdring het en ga verder als 'nuchtere' Nederlander. Normaal ging dat goed en was er nooit echt een probleem. Maar nu staan soms de tranen hoog, de woede giert door me lijf, de machteloosheid staat tot aan me lippen. Terwijl ik liever alles in mijn handen hou. Mijn eigen gedrag, mijn eigen gevoel.
Op die momenten heb ik zoiets van LAAT ME ga niet vragen laat me met rust laat me gaan.
Of zoals Ramses shaffy zong

Laat me
Laat me
Laat me m'n eigen gang maar gaan
Laat me
Laat me
Ik heb 't altijd zo gedaan 

Nu zullen veel mensen zeggen het mag toch. Kijk wat er allemaal is gebeurd de laatste tijd! Je kan naar een maatschappelijk werkster of psycholoog of wie dan ook. Hulp zoeken is helemaal niet zwak. Zou ik dit horen van iemand anders zou ik precies hetzelfde denken.
Nu ben ik alleen niet iemand die zijn gevoelens op tafel legt of zoals mijn moeder het verwoord. Ik ben psychische hulp mijdend. Ik heb het niet nodig, ik kan het toch zelf. Het is toch logisch dat ik me zo voel, waarom zou ik dan daarvoor hulp zoeken.
Simpel gezegt. Ik ben heel erg analytisch ingesteld een echte Beta persoon. Sommige moeilijke dingen in het leven en vooral mijn gevoel en waarom ik mij zo voel bestaan voor mij uit reken sommetjes.

1(ik heb een zware tijd gehad)+ 1 ( ik heb geen zin om daarbij stil te staan)=2 ( ik voel me k*t) 

Voorbeeld: Ik liep vroeger bij een haptotherapeut voor ongeveer dezelfde dingen. "Bij haptotherapie staat de gevoelsbeleving van de cliënt en hoe hij omgaat met zichzelf en anderen, centraal. 'Haptonomie' betekent de leer van het menselijk gevoel en gevoelsleven". De therapie maakt vooral gebruik van aanraking.
Waarbij ik wel eens op een bank moest leggen en hij een hand op me rug legde en vroeg wat ik voelde hoe ik me voelde hierbij duwde hij als ik uit ademde. Het is een heel beklemmend gevoel. Totdat het nuchtere in mij het overnam.

Wat gebeurd er. Iemand oefent druk uit op mijn rug als ik uitadem. Daarna laat hij los. Waarom is het beklemend? Omdat het lijkt alsof je steeds minder adem krijgt. Is dit waar? Nee dus geen aandacht aan besteden en normaal blijven ademen op een gegeven moment houd hij wel op.

Nu loop ik al een tijdje met het gevoel dat ik er iets mee moet doen. Mede door het gesprek met mijn ouders. Maar ik zie het niet zitten want ik wil de touwtjes in handen houden. Het is normaal dat ik me zo voel. het hoort erbij. Ik mag een jaar revalideren daarna moet ik weer op 90% van me kunnen zitten. Bla bla bla ..
Misschien is het toch maar goed om hulp te zoeken... Maar zal het dit keer beter gaan?